شورای دانش آموزی

باسمه تعالی

عضو شورای دانش آموزی مدرسه شهید هاشمی نژاد

شوراهای دانش آموزی باید از حالت تشریفاتی خارج شوند.

آبان ماه در مدارس همواره یکی از ماه های پر خاطره برای دانش آموزان است چرا که در این ماه 10 میلیون دانش آموز در رقابتی با شرکت بیش از یک میلیون کاندیدا،  70000 عضو شورای دانش آموزی را با رای های خود انتخاب می کنند. اعضای شورای مدرسه نیز با تشکیل گروه مشاوران مدیر مدرسه ، منطقه ،استان وکشور و فعالیت مجلس شورای دانش آموزی با 150 عضو یکی از رویدادهای ملی مهم درحوزه دانش آموزی را رقم می زنند.

استفاده از این موقعیت استثنایی و ظرفیت های شورای دانش آموزی نیازمند برنامه ریزی اساسی و جدی تری است و باید برای این مهم تاملی اساسی و برنامه ریزی کیفی ترنمود . متاسفانه در حال حاضر شورای دانش آموزی حالت فرمالیته و نمایشی دارد و بسان برخی طرح های کمرنگ در آموزش بیشتر جنبه بخشنامه ای دارد و اگر جا داشته باشد برخی مدیران آن را نیز همانند بی پاسخ گذاشتن بسیاری از نامه های اداری ، بایگانی می کنند!

به منظور آشنایی با ایده ها و نظرات اعضای شورای دانش آموزی،  گفتگوی کوتاهی با روح الله خراسانی از اعضای شورای مدرسه شهید هاشمی نژاد شهرستان علی آباد کتول انجام داده ایم که حاوی نکات قابل تاملی است.

-     چرا برای شورا کاندیدا شدی؟

ضمن عرض سلام به همه خوانندگان این نشریه. شرکت در فعالیت های دسته جمعی یکی از علاقه مندی های من است و همیشه دوست دارم بتوانم در فعالیت های مختلف اجتماعی شرکت کنم. شرکت در انتخابات شورای مدرسه نیز یکی از بزرگترین فعالیت های اجتماعی درون مدرسه ای است که فکر کردم با شرکت در این رقابت حساس بخشی از خواسته هایم را جامه عمل بپوشانم.

-     از وظایف یا به عبارتی ظرفیت شوراهای مدارس اطلاع داری؟

 بله من بخشنامه شورای دانش آموزی را مطالعه کردم و از بخشنامه اطلاع کامل دارم. ولی متاسفانه شوراها در اکثر مدارس نمایشی هستند بیشتر حالت بخشنامه ای دارند. ولی در مدرسه ما آقای ابراهیم زنگانه دارای دید روشنفکرانه ای است و از همان روز اول حساب ویژه ای برای شورا و اعضای شورا باز کردند و به نظرات و ایده ها من و سایر اعضای شورا اهمیت می دهند.

-     برای رای آوردن در انتخابات چقدر هزینه کردی؟

من فقط یک بنر یک متر در یک متر در مدرسه نصب کردم و هیچ هزینه دیگری نکردم. فکر کنم بچه ها بیشتر به نظرات و توانایی های  من اعتماد کردند و رای دادند.

-     چه برنامه هایی برای مدرسه دارید؟

حقیقت امر این است که اگر بخواهیم برنامه های مورد علاقه خودمان را در مدرسه اجرا کنیم نیمی از ساعات درس اشغال می شود و بنابراین باید خودمان را بیشتر با برنامه های مدرسه تطبیق دهیم. اما برنامه هایی در دست مطالعه و اجرا داریم که اگر بودجه، وقت و حجم بالای کتابهای درسی اجازه دهند آنها را در مدرسه اجرا می کنیم. برنامه هایی مثل برگزاری مسابقات ورزشی بین والدین و بچه ها ، درختکاری در محوطه مدرسه و مزین کردن آنها با نام شهدای مدرسه یا محله، برگزاری مسابقه با ماشین های کنترلی، برگزاری لیگ گل کوچک در زنگ های تفریح،  پیاده روی صبحگاهی درماه های فروردین واردیبهشت، برگزاری مسابقات علمی و فرهنگی با جوایز چشمگیر از محل فروش اوراق سوالات مسابقه، تشویق اولیا جهت اهداء کتاب به مدرسه با ممهور نمودن مهر به نام دانش آموز مربوطه برروی کتاب، چاپ عکس دانش آموزان ممتاز  در مجلات و روزنامه ها، آموزش قرائت صحیح نماز و قرآن با دعوت از روحانیون و امام جمعه شهر، مکاتبه با افراد ثروتمند شهر و تلاش در جهت آزادی حداقل یک زندانی، تشکیل نمایشگاه از کارهای دست ساز دانش آموزان و فروش آنها جهت امورات خیرخواهانه، نصب تابلوی جملات بزرگان و نوشتن جمله جدید به صورت روزانه، انتخاب دانش آموز برتر ماه با نظر دبیران و کادر مدرسه ، دعوت از مسئولین ادارات جهت سخنرانی به مناسب های مختلف در صبحگاه، تلاش در جهت جذب اسپانسر برای مدرسه نصب پرده  برای هر کلاس توسط یک پرده سرا ، تلاش در جهت تهیه برخی وسایل ورزشی مثل فوتبال دستی، کیسه بوکس، میز پینگ پونگ سیمانی یا وسایل بدن سازی ویژه پارک ها و استفاده در زنگ های تفریح و ....

-     مطمئن هستی که این طرح ها در مدرسه قابل اجرا هستن؟

اگر برنامه ریزی باشد و حمایت همه این طرح ها را می توان در مدرسه اجرا کرد. به عقیده من در مدرسه باید برنامه هایی اجرا شود که هر روز صبح دانش آموزان برای اجرای آنها با شور و شوق به مدرسه بیایند و در کنار این طرح های شاد و خلاقانه درس هم بخوانیم. نه اینکه نه ماه سال درس بخوانیم و لابلای درس های حجیم و زیاد چهار تا مراسم هم اجرا شود. تازه آن هم در برخی مدارس!

-     دوست داری بزرگتر که شدی برای شورای شهر یا مجلس هم کاندیدا شوی؟

هنوز به این موضوع فکر نکردم. ولی حالا که مطرح کردید، باید روی آنها هم فکر کنم.

-     سخن پایانی

ضمن تشکر از شما و همه دوستانم که به من اعتماد کردند، امید وارم بتوانم فضایی شاد و مفرح برای بچه ها در مدرسه ایجاد کنم و سالی با خاطرات خوب در کنار حمایت مدیر ، معاونین و معلمان عزیزم رقم بزنیم.

اثرات انکار ناپذیر نقش خانواده در توسعه آموزشی پایدار

باسمه تعالی

در گفتگو با ابوالقاسم زنگانه مدیر مدرسه شهید هدایتی مورد بررسی قرار گرفت:

اثرات انکار ناپذیر نقش خانواده در توسعه آموزشی پایدار

به گزارش زرین نامه، امروزه توسعه آموزش پایدار در جامعه بسیار مورد توجه است و به نظر می رسد، عوارضی که توسعه در دنیای جدید بر خانواده ها و فرزندان داشته را با دخالت فلسفه پایداری در آموزش و پرورش می توان تعدیل کرد. اصولاً مدارس در جهت استمرار شادابی و انگیزش کودکان در خانواده ها به ویژه با مشکلات مطرح در دنیای مدرن که عموماً پیامد توسعه صنعتی و فراصنعتی است، نقش اساسی دارند. مدارس می توانند در روابط اجتماعی کودکان مؤثر بوده و آنها را از انزوای حاصل از رایانه ها و بازی های رایانه ای خارج نمایند و به سوی بازی های گروهی با همسالان خود رهنمون کنند. هماهنگی با خانواده ها در ایجاد فضای مناسب بازی در خانه و مدرسه یکی از این راهکارها می باشد. همچنین توجه ویژه بر امور تربیت بدنی و تلاش برای مشارکت هرچه بیشتر دانش آموزان در فعالیت های جسمانی می تواند در فرایند رفع مشکلات روحی و روانی بسیار مؤثر باشد. تلاش در جهت اتصال خانواده و مدرسه در عادی سازی روحیه شخصی و اجتماعی آنها بسیار مؤثر است. در همین راستا گفتگوی کوتاهی با ابوالقاسم زنگانه از مدیران توانمند استان گلستان و مجری طرح تعالی در دبیرستان شهید هدایتی علی آباد کتول انجام داده ایم که حاوی نکات کلیدی و آموزنده در خصوص مسائل آموزشی است.

 

نقش خانواده را در مناسبت های آموزشی و پرورشی چگونه ارزیابی می کنید؟

بدون شک رکن اول و سنگ بنای آموزش و تربیت فرزندان در خانواده پایه گذاری می شوند. در واقع خانواده پی ریزی این فرایند را به عهده دارند و پر واضح است که هر قدر این پی ریزی و بستر سازی غنی تر و استوار تر باشد در مراحل بعدی شخصیت فرزندان غنای بیشتری پیدا خواهد کرد. نقشهای مهم خانواده را می توان به ابعاد سازندگی، فرهنگی ، اجتماعی و مذهبی تقسیم کرد.

 

در بعد سازندگی خانواده باید گفت طفل فطرتا پاک به دنیا می آید و این خانواده است که او را صالح یا فاسد بار می آورد . تربیت خانوادگی حتی خصایص و صفات وراثتی را تحت الشعاع قرار می دهد و گاه خنثی می سازد . کودک دفتری از کتاب طبیعت است که در آن چیزی نوشته نیست .این خانواده است که در آن دفتر جملات افتخار آمیز یا ذلت آفرین می نویسد . خانواده شخصیت کودک را رنگ می دهد و خط مشی او را در زندگی حال و آینده معین می سازد و در او سازندگی یا ویرانگری ایجاد می کند .

 

بعد فرهنگی خانواده زمینه ساز شکل گیری شخصیت کودک است. کودک در جایی به دنیا می آید , که از قبل ساخته و دارای فرهنگی ارزیابی شده , یا غلط است . طفل از هما روزهای تولد این فرهنگ را از طریق والدین , کسان و بستگان می گیرد و بر این اساس ذهن و افکار او شکل می یابد . بر اساس ذوق و نظر والدین است . در جنبه کسب اطلاعات و معلومات عمومی , مساله زبان و مکالمه , طرز معاشرت و آداب زندگی , اخلاق , عشق و محبت , صمیمیت و همکاری , همدردی و همسانی , شرافت و عزت نفس و صدق و صفا نیز خانواده نقش اساسی دارد . خانواده مهمترین مرکز انتقال تمدن است بدان حد که میزان انسانیت و مدنیت آدمی بسته به این است که در کدام خانواده و با چه بعدی از مدنیت پرورش یافته است .

 

از نظر اجتماعی خانواده نخستین مسئول صلاح و فساد جامعه است . از آن بابت که بنیانهای فکری کودک در خانواده گذاشته می شود . نخستین محیطی که فرد را به زندگی اجتماعی می کشاند و تمایلات و اندیشه های دینی , سیاسی , عقیدتی , اجتماعی و ایده آلها اغلب از آنجا منشاء می گیرد . خانواده مسئول عیب ها و فسادهای بیشمار اجتماعی و منبع هرگونه خیر و برکت و نعمت و سعادت جامعه است .

 

جایگاه مذهبی خانواده در جامعه امروز جایگاه رفیع و منیعی است. خانواده اولین محلی است که طفل احساسات و عواطف معنوی را می آموزد و زیر بنای شخصیت مذهبی اش شکل می گیرد. انجام فرایض مذهبی، همراه بردن فرزندان به مراسم مذهبی و نماز جمعه و جماعت، قرائت قرآن در حضور فرزندان و ... می تواند در اینده مذهبی کودکان موثر باشد و زمینه ساز پرورش کودکانی مذهبی و خدا محور باشد.

جبهه گیری برخی خانواده ها را در مقابل قوانین آموزشگاه یا عدم همکاری در تربیت دانش آموزان چگونه ارزیابی می کنید؟

متاسفانه در جامعه کنونی برخی  خانواده ها از معلم و یا پرسنل مدرسه انتظار آموزش تمام هنجار های اجتماعی و شخصیتی را به دانش آموزان دارند و توپ را در همه موارد در زمین مدرسه می اندازند و در رسیدن به خواسته های آموزشی و اجتماعی خویش نیز به هیچ عنوان حاضر به همکاری نیستند و بار تمام این مسئولیت را به دوش معلمان و کادر مدرسه می اندازند.

 جالب اینجاست که همین خانواده ها که از مدرسه توقع تربیت خانوادگی فرزندان خود و بروز رفتار های مناسب هم در مدرسه و هم در محیط خارج از مدرسه دارند، در خانه به هیچ عنوان از الگوهای شخصیت دهی و کنترلی مناسب و استاندارد پیروی نکرده و با هنجار شکنی و حتی تنبیه بدنی ، تمام رشته های سیستم آموزش و پرورش را پنبه کرده و با ایجاد دو گانگی در امر تربیت باعث ایجاد اختلال در سایر امور آموزشی و تربیتی نیز می شوند. هر چند تعداد این خانواده ها زیاد نیستند و اکثر خانواده ها در امورات فرهنگی و تربیتی با شیوه های نوین مدارس هماهنگ هستند ولی همان تعداد کم نیز باید توجیه شوند که فرایند آموزش و پرورش باید با خرد جمعی و تعامل با مدرسه و عوامل مدرسه صورت پذیرد. 

به کار گیری فناوری های نوین در آموزش و پرورش را چگونه تفسیر می کنید؟

بدون شک استفاده از تکنولوژی در هزاره سوم امری اجتناب ناپذیر و غیر قابل انکار است و حرکت به سوی دولت الکترونیک نیز یکی از ثمرات استفاده از این تکنولوژی است. اما ذکر این نکته ضروری است که در فرایند آموزش فناوری هیچگاه جای مطالعه و منابع مکتوب را نخواهد گرفت. اما نکته ای که در این بین مغفول مانده است و خانواده ها بدان توجهی ندارند، نحوه استفاده از این وسایل و کنترل ارادی در استفاده بهینه از آنهاست.

کودکان آینه تمام نمای والدین هستند. هنگامی که والدین در زمان استراحت، هنگام صرف غذا، در مجالس مهمانی و حتی در رختخواب حاضر به ترک گوشی همراه خود نیستند و سیر آفاق و انفس در شبکه های مجازی را به مصاحبت با خانواده یا اقوام ترجیح می دهند، بالتبع انتظار استفاده منطقی از تبلت توسط کودکان و نوجوانان نیز امری عبث خواهد بود. از برآیند گفتار فوق چنین بر می آید ورود به دنیای دیجیتال بدون پیش زمینه و داشتن آگاهی از نیاز های تکنولوژیک نه تنها برای کودکان بلکه برای افراد بزرگسال نیز تبعات فراوانی به همراه خواهد داشت که پرداختن به آن از حوصله این مقال خارج است. بنابراین خانواده ها باید در نظر داشته قبل از خرید تبلت یا هر وسیله دیگری اعم از دیجیتال یا غیر دیجیتال و اصرار به یادگیری از طریق فناوری های جدید، نیاز سنجی و ضرورت داشتن آن در خانواده مطرح و بررسی شود و صرف خرید این وسیله توسط بچه های فامیل یا در و همسایه ، دلیل خرید آن تلقی نشود.

 

نظرتان راجع به تنبیه بدنی چیست؟

 بدون شک هیچ مدیر و معلم متعهدی تنبیه بدنی دانش آموزان نمی پسندد و هیچ کس با تنبیه بدنی موافق نیست. اما نکته ای که در این بین مغفول مانده است اینکه برخی خانواده ها که در اکثر موارد تنبیه بدنی را تنها چاره و یا به عبارتی اولین گزینه روی میز جهت تربیت بچه های خود می دانند ، کوچکترین فشار و تنبیه از جانب مدرسه را حتی به صورت خیلی جزئی مثل چند صفحه جریمه، محرومیت از زنگ ورزش، محرومیت موقت از کلاس درس یا مدرسه و ... بر نمی تابند و جانبدارانه و تمام قد از فرزند خود حمایت می کنند و کل شیوه های تربیتی به کار گرفته شده از جانب معلم و مدیریت مدرسه را زیر سوال می برند. باید این واقعیت را بپذیریم که دانش آموزان در طول روز تنها چند ساعت در اختیار مدرسه هستندکه تقریباً 90 درصد از این زمان نیز به آموزش تعلق دارد، و بعد از تعطیلی مدرسه بچه ها بیشتر اوقات در اختیار خانواده های خودشان هستند. در واقع زیربنای شخصیتی و رفتاری بچه ها در محیط خانه و در بین اعضای خانواده شکل می گیرد و آنچه که ما در مدرسه مشاهده می شود، بر آیند تربیت خانوادگی، آموزش های والدین، نحوه برخورد والدین با یکدیگر و ... می باشد که به صورت رفتار های ناهنجار در مدرسه بروز می کند.

سخن پایانی

در جامعه امروزی و با وجود هجمه های شدید دشمن ، بهترین شیوه در مقابله با اکثر بحران های اجتماعی و ناهنجاری های فرهنگی توسعه آموزش و آگاهی رسانی به خانواده ها می باشد.  آموزش روش های تربیتی در کلاس های آموزش خانواده، ساخت و تولید برنامه های مختلف در رسانه ملی، آموزش برخی اصول اولیه در تیزر های کوتاه و پخش از صدا و سیما، چاپ بروشور و کاتالوگ در خصوص نحوه برخورد با بچه ها در محیط منزل، استفاده از اساتید مجرب علوم رفتاری در کلاس های آموزش خانواده، در حل این معضل اجتماعی موثر هستند. در واقع هر قدر خانواده ها بیشتر در معرض آموزش علوم رفتاری قرار بگیرند و با نکات آموزشی و تربیتی آشنا شوند، نوعی وحدت رویه در تربیت فرزندان ایجاد می شود که در نهایت بروز مشکلاتی نظیر افت تحصیلی، مشکلات رفتاری، خشونت و پرخاشگری در مدارس کمتر خواهد شد.  امید است با رعایت موارد فوق و استفاده از سایر شیوه های خلاقانه توسط خانواده ها، مدیران و معلمان مدارس شاهد روزهای طلایی در مدارس باشیم و بتوانیم دانش آموزان متعهدی تقدیم جامعه کنیم.

گزارش: وحید حاج سعیدی