انفجار قطار بی تدبیری در ایستگاه شین آباد!

باسمه تعالی
کسانی که اندکی از علم پزشکی یا پرستاری آگاهی دارند ، مفهوم 50 در صد سوختگی  یا
اسکار های دائمی ناشی از سوختگی آن هم روی صورت کودکان را به خوبی می فهمند. اینکه شاید دیگر هیچگاه موهبت خدادادی زیبایی به رخسار کودکان شین آبادی بر نگردد ، یک واقعیت تلخ و درناک است. به واقع اگر این رخداد برای فرزندان ما اتفاق بیفتد ، شاید هیچگاه مسببان آن را نبخشیم. امروز هم اگر بارها و بار ها از آلام و ضجه های کودکان پیرانشهری که در حادثه آتش سوزی مدرسه زیبایی معصومانه شان ، فدای بی تدبیری مسئولان شد ، بنویسیم ، کم نوشته ایم. شاید الان دیگر هیچ کودک پیرانشهری نباشد که معنای یک بام و دو هوا را نداند. در حالی که وزیر محترم هر روز از هوشمند سازی مدارس ، اتصال تمامی مدارس به اینترنت ملی و طرح سند تحول بنیادین در مدارس سخن می راند ، هنوز بسیاری از مدارس ما استاندارد های اولیه یک مدرسه معمولی را ندارند و در حالی نسل بخاری های چکه ای و کاربراتوری در دنیا ور افتاده است و حتی در قدیمی ترین فیلم های سینمایی نیز ، رد پایی از آنها دیده نمی شود ، این بخاری ها هنوز در بسیاری از مدارس روستایی ما جولان می دهند  و آشکارا به تمامی بخشنامه ها و آئین نامه های ایمنی و حفاظتی پوز خند می زنند. به راستی آیا نمی توان اندکی از بودجه هایی که همه ساله صرف بریز و بپاش های مرسوم در همایش ها ، سمینار ها و زنگ های مسواک و خمیر دندان و حوله می شود ، به افزایش ضریب ایمنی در مدارس اختصاص داد؟ دردمندانه تر اینکه وزیر محترم فرموده اند: در این حادثه هیچ کس مقصر نیست! البته سالهاست که در آموزش و پرورش کسی مقصر نیست ، چرا که در این حادثه کامل نشدن چرخه سوخت در کاربراتور علت اصلی آتش سوزی در بخاری کلاس درس مدرسه شین آباد علت آتش سوزی گزارش شده است! بنابراین وقتی در حادثه ای عامل انسانی نقش ندارد ، چرا این همه سیاه نمایی و تخریب و زیر سوال بردن خدمات ارزنده! اصلاً می توان از شرکت سازنده یا طراح کاربراتور این بخاری شکایت کرد ؛ هر چند به گمان نگارنده الان باید نوه یا نتیجه طراح کاربراتور این مدل بخاری ها در دادگاه حاضر شود چرا که قطع به یقین تمامی طراحان و کارگران کارخانه تولید کننده این بخاری ها سال هاست روی در نقاب خاک کشیده اند!
البته وزیر محترم در خصوص این حادثه فرموده اند: «در این حادثه احساس ما این است که برای فرزندان خودمان مسمومیت و مصدومیت اتفاق افتاده و پیگیر بهبودی کامل آنها خواهیم بود.»
ذکر این نکته ضروری است که بروز حادثه یا اتفاق در همه جای دنیا اجتناب ناپذیر است ولی اقدامات پیشگیرانه و رعایت اصول اولیه ایمنی در مدارس یا مکان های عمومی امری لازم و بدیهی است. آیا در قاموس وزیر محترم پیگیری و بهبودی کامل بعد از حادثه اولویت دارد یا پیشگیری و ایمنی؟آیا ایشان در خصوص خانواده و نزدیکان خویش هم چنین ایده ای دارد؟
به راستی تا کی قرار است عده ای علی الخصوص در شهرستان ها برای رسیدن به پست و مقام با معصومیت و پاکی کودکان بی گناهی بازی کنند که تنها جرمشان این است که در روستا دنیا آمده اند و حقشان از سرانه آموزشی مملکت بخشنامه هایی است که امسال به صورت اتوماسیون به مدیر مدرسه ابلاغ می شوند! مسئولینی که نه تنها استعفا و اقرار به کم کفایتی در قاموسشان جایگاهی ندارد بلکه فقط و فقط توجیه را سرلوحه امور قرار می دهند و دیگر هیچ ... بهتر نیست به جای این همه توجیه اندکی توجه کنیم. شاید فردا دیر باشد! به هوش...