ورزش محلات نیاز به ساماندهی و حمایت دارد.

گزارش فارس از ورزش محلات
ورزش محلات نیاز به ساماندهی و حمایت دارد.
سونامی فقر حرکتی در جامعه امروزی ماحصل بی توجهی به ورزش همگانی و محلات است.
به گزارش خبرگزاری فارس از گرگان، امروزه ورزش محلات در هیاهوی رویای داشتن تیم های لیگ برتری در شهرستان ها ، قراردادهای میلیاردی فوتبالیست ها، دعواهای درون فدراسیونی، نتیجه گرایی، هیجان جام جهانی و ... در کمای کامل به سر می برد. در واقع ورزش محلات که به موازات ورزش مدارس بیشترین سهم را در توسعه و گسترش ورزش قهرمانی را دارند، دیگر رنگ و بوی سابق را ندارد؛ تا جایی که عبارت هایی نظیر« ورزش محلات و زمین های خاکی» در قاموس نسل جوان اصلاً جایگاهی ندارد. در گذشته ورزشکاران حرفه ای از همین زمین های خاکی حاشیه شهر ها شروع می کردند و تا مراحل بالای قهرمانی می رسیدند. از آنجایی که تعداد زمین های خاکی و ورزشکاران محلات زیاد بود، انتخاب و گزینش ورزشکاران نیز برای مربیان راحت بود. جام های متعددی که ورزشکاران محل با هزینه شخصی و ورودی تیم ها برگزار می کردند، امروزه تقریباً به خاطره ها پیوسته است و مسابقات ورزشی اکثراً دولتی شده اند و بیشتر در ماه رمضان و مسابقات بین آموزشگاهی خلاصه می شوند. ماحصل ورزش دولتی یا به عبارتی تزریق تمام منابع ورزش به بدنه ورزش قهرمانی علی الخصوص فوتبال و ورزش های اسمی ، پیشی گرفتن رقبای ما در سطوح بین المللی، سونامی فقر حرکتی در جامعه، افزایش بیماری های قبلی و عروقی، گرایش به مواد دخانی و قلیان و در سطح بالاتر مواد مخدر، شیوع فساد در جامعه، تمایل همگانی به تماشای برنامه های بی محتوی ماهواره ای، گسترش بی در و پیکر بازیهای رایانه ای و ... می باشد.
ورزش محلات
در گذشته ورزش محلات عمدتاً به بازیها و ورزش های اطلاق می شد که در زمین های اطراف شهر ها و روستا یا در زمین های خالی که صاحبان آنها قصد و ساخت و ساز در آنها نداشتند، و حتی در مدارس که زمین های ورزشی دارند انجام می شد. در ورزش محلات بیشتر توجه به اصل بازی و نشاط مطرح بود و بچه های سعی می کردند از کمترین امکانات بیشترین استفاده را ببرند. زمین ها با گچ خط کشی می شدند. تیر های دروازه چوبی بودند و اثری از تور نبود. هیچ کس بیمه ورزشی نداشت. اکثر بچه ها با دمپایی و زیر پوش بازی می کردند، تبانی و دست های پشت پرده هم وجود نداشت. در این زمین ها در طول سال به عناوین مختلف مسابقات ورزشی برگزار می شد که با استقبال شدید جوانان همراه بود. اما در جامعه کنونی ساخت و ساز های متعدد، کمبود زمین های خالی، کم شدن حوصله مردم در تحمل صدای شور و نشاط جوانان، گسترش بازی های رایانه ای، گرانی برخی وسایل ورزشی نظیر توپ و کفش و پیراهن و دلایل اجتماعی و اقتصادی نظیر صنعتی شدن جوامع انسانی، وجود سرگرمی های دیجیتال نظیر ماهواره، اینترنت و  باعث شده مردم کمتر به حرکت بیاندیشند و به تبع آن ورزش همگانی و ورزش محلات عملاً به فراموشی سپرده شوند. با حذف یا کمرنگ شدن زمینه ورزش محلات در جوامع شهری، افرادی که قصد ورزش کردن دارند با محدودیت هایی همراه هستند. در واقع امروزه ورزش به سالن های ورزشی یا تنها زمین های چمن شهر ها محدود شده که بی شک گنجایش همه طرفداران ورزش را ندارد؛ از سوی دیگر شهریه و سایر هزینه های جاری در ورزش امروز ، از عمده دلایل عدم استقبال از ورزش دولتی می باشد.

دلایل بی رونق شدن ورزش محلات
عوامل زیادی در بی فروغ شدن چراغ ورزش محلات تاثیر گذار بوده اند. شاید تغییر ذائقه سرگرمی نسل جوان از ورزش و تحرک به سرگرمی های دیجیتال و رایانه ای را بتوان یکی از عمده دلایل این ماجرا دانست. بالارفتن ضریب نفوذ تلویزیون و ماهواره در منازل و پخش 24 ساعته برنامه های سرگرم کننده از این طریق رسانه یکی از عوامل تمایل به کم تحرکی در بین نسل جوان محسوب می شود. بازی های رایانه ای از دیگر موارد کاهنده میل به ورزش های حرکتی در هوای آزاد می باشد. انجام بازی های رایانه ای در بین نسل جوان و حتی برخی بزرگسالان به امری واجب تبدیل شده است که به جا آوردن قضای آن در هر کوی و برزن، در راه مدرسه، داخل سرویس مدرسه، همایش ، کلاس درس استاد و ... از طریق موبایل، تبلت، نوت بوک و ... امکان پذیر است!
گسترش ساخت و ساز و کمبود زمین های خالی از دیگر عوامل کمرنگ شدن گرایش به انجام ورزش های حرکتی می باشد. چرا که با گسترش قارچ گونه ساخت و ساز و اقتصاد محور شدن تفکرات بسیاری از مردم جامعه، دیگر زمین برای گل کوچک و فوتسال هم یافت نمی شود، چه برسد به فوتبال!
از سوی دیگر در جامعه صنعتی به دلیل فشار های عصبی و سخت شدن زندگی خلق و خوی مردم نیز دچار دگردیسی و تغییرات اساسی می شود و مردم کمتر حوصله سر و صدا و های و هوی جوانان را دارند. شاید به همین دلیل  در هنگام عصر در هیچ کوی و برزن بساط گل کوچک پهن نمی شود و یا اگر پهن شود با سر و صدا و اعتراض همسایه ها خیلی زود جمع می شود.
اثراث حذف ورزش محلات بر جامعه و ورزش قهرمانی
بی شک هر قدر ورزش در محلات و پارک ها کمتر شود، تمایل به باز یهای رایانه ای و مجازی بیشتر می شود که اثرات آن بر همگان آشکار است و آنها  قبلاً در مقاله ای بررسی کرده ایم . تمایل به مواد مخدر و دخانیات و گرایش به انجام سایر اعمال خلافکارانه و اقسام بزه  از دیگر مضرات کمرنگ شدن ورزش در متن جامعه علی الخصوص محلات می باشد. در بخش فنی و تخصصی نیز بالتبع هر قدر انجام ورزش محدود تر شود و به کلاس ها و مدارس فوتبال و والیبال و امثالهم ختم شود، گزینش بازیکنان مستعد برای مربیان دشوار خواهد بود. چرا که دلایل خانواده برای فرستادن فرزندان به این کلاس ها عمدتاً ورزش قهرمانی نیست. چاقی، لاغری، پرکردن اوقات فراغت، چند ساعت در امان بودن از سر و صدای کودکان، چشم و هم چشمی و ... از دلایل تمایل برخی خانواده برای ثبت نام فرزندان شان در این کلاس ها می باشد.
از دیگر تبعات منفی این امر می توان به از بین رفتن بازی های بومی – محلی اشاره کرد. بازی هایی که نسل امروز حتی اسمی از آنها نشنیده است تا چه رسد به اینکه بتواند آنها را انجام دهد!

چاره کار چیست؟
هر چند دغدغه امروز مسئولان در حوزه ورزش با بزرگان و ریش سفید های ورزش این مملکت متفاوت است و بیشتر تمایل در هزینه برای ورزش قهرمانی دیده می شود ولی توصیه می شود با هماهنگی صاحبان زمین های حاشیه شهرها، یا حتی زمین های به وجود آمده از تخریب ساختمان های قدیمی مجوز احداث زمین های خاکی صادر شود تا نسل امروز هم با خاک خوردن و بازی در زمین های خاکی آشنا شود.  نسل امروز به حاضری خوری عادت کرده و هیچ گاه زیر بار مسئولیت نمی رود. در صورتی که تا همین چند سال قبل در گرگان و حتی سایر شهر های استان انواع و انواع مسابقات و جام توسط خود جوانان محل ساماندهی و اجرا می شد.
هماهنگی با ادارات آموزش و پرورش و در اختیار گذاشتن زمین های ورزشی مدارس از دیگر راهکار های افزایش گرایش جوانان به ورزش در محیط های باز است. امروزه در تابستان فقط مدارس در روزهای دو شنبه و چهار شنبه جهت انجام امور اداری و ثبت نام بازگشایی می شوند. جا دارد از این ظرفیت در سطح کلان تر استفاده کرد.
امید است مسئولین در کنار همدلی با خاک خورده های ورزش استان، با وحدت رویه و همدلی زیر بنای توسعه ورزش همگانی و ورزش محلات را بنا نهند و بخشی از بودجه ورزش استان را به توسعه ورزش محلات اختصاص دهند.