مصاحبه با خسروی

باسمه تعالی

گفتگو با کاپیتان تیم فوتسال شهدای جنگلده

ورزشکاری که ورزش، تحصیل و تهذیب را سرلوحه امورات زندگی خود قرار داده است.

بدون شک ورزش فوتسال  یکی از پرطرفدارترین رشته های ورزشی در دنیا محسوب می شود و علاقه مندان زیادی طرفدار این رشته ورزشی پر هیجان و زیبا هستند. خانواده ها نیز نسبت به این ورزش به دلیل احتمال آسیب دیدگی و خشونت کمتر نسبت به فوتبال اقبال بیشتری نشان می دهند. همچنین به دلیل انجام بازی در سالن انجام این رشته در تمام فصول و ساعات شبانه روز امکان پذیر است. این ورزش مفرح در همه شهرهای کشور طرافداران و علاقه مندان زیادی دارد. شهرستان علی آباد کتول یکی از شهرستان هایی است که در ورزش فوتسال همواره حرفهایی برای گفتن داشته و دارد و بازیکنان توانمندی را به عرصه ورزش استان معرفی کرده است. از پیشکسوتان این ورزش می توان از عباس گرائیلی، محمد رضا اشرفی، سعید شاه حسینی، علیرضا حسینی، سعید افراز، غلام کردکتولی، محمد صادق غیجی  و ... نام برد. در طول سال های گذشته تیم فوتسال شهرستان علی آباد کتول با حمایت بخش خصوصی و دلسوزی افرادی نظیر حاج ابراهیم علی آبادی، علی نقابی و ... با اسامی مختلف در لیگ های استانی و کشوری حضور داشت ولی به دلایل مختلف و برخی موازی کاری ها و ورود برخی افراد غیر ورزشی و نا آشنا به فوتبال توفیقات چندانی حاصل نشد و برخی بازیکنان نیز به دلایل مالی و مصدومیت مجبور به رها کردن ورزش شدند. امسال حتی مسابقات جام رمضان در این شهرستان برگزار نشد که این نوعی زنگ خطر برای ورزش این شهرستان به ویژه فوتسال محسوب می شود. با این وجود هنوز بازیکنان با استعداد زیادی در شهرستان وجود دارند که در سایه امکانات و حمایت بخش خصوصی و توجه مسئولین می توانند آینده روشنی برای ورزش فوتسال این منطقه رقم بزنند.

امیر حسین خسروی یکی از فوتبالیست های با اخلاق و با استعداد شهرستان است که در حال حاضر کاپیتان تیم شهدای جنگلده شهرستان است که به همراه هم تیمی هایش اخیراً در مسابقات امید های کشور به مرحله نهایی صعود کردند. خسروی که ورزش، تحصیل و تهذیب را سرلوحه امورات خود در زندگی قرار داده است از نقش قرآن و والدین خود در کسب موفقیت های مختلف یاد می کند. او که دانشجوی دبیری الهیات دانشگاه فرهنگیان است، فوتسال را از ده سالگی و در مدرسه فوتبال پرسپولیس علی آباد شروع کرده است از فراز و فرود های این رشته در شهرستان و تلخی ها و شیرینی های آن می گوید. به همین منظور گفتگوی کوتاهی با ایشان انجام دادیم.

فوتسال را از کجا آغاز کردید؟

من از ده سالگی در باشگاه ورزشی پرسپولیس زیر نظر آقایان عباس و مجتبی مزیدی فوتبال بازی می کردم. در همان مقطع تیم پرسپولیس با تیم سپهر یک بازی دوستانه انجام داد و بازی درخشانی از خودم نشان دادم. مربی تیم سپهر آقای مهدوی پس از پایان بازی از من خواست که به تیم ایشان بپیوندم. من هم با اجازه آقایان مزیدی فوتبال را کنار گذاشتم و به ورزش فوتسال روی آوردم. البته چون تعدادی از دوستان بنده در تیم سپهر فوتسال بازی می کردند، چندان بی میل نبودم که فوتسال بازی کنم و این گونه شدم که فوتبال را کنار گذاشتم و ورزش فوتسال را به صورت حرفه ای ادامه دادم.

از این انتخاب راضی هستید؟

صد در صد . چون با فوتسال خیلی سریع رشد کردم که شاید امکان رسیدن به این مدارج از طریق فوتبال به ویژه برای بازیکنان شهرستان ها، غیر ممکن باشد. تیم ما در همان سال اول در جام رمضان در بین بزرگسالان و بازیکنان مطرحی مثل سعید سعیدی، ابراهیم مشاگردی، سعید شاه حسینی، آرمان اسداللهی و ... در ضربات پنالتی به مقام دوم رسید و این در حالی بود که من تنها 16 سال داشتم. بعد از مسابقات ما به مدت چند سال در استان رتبه اول را کسب کردیم و نماینده استان در مسابقات کشوری بودیم. اما متاسفانه به دلیل مشکلات مالی همواره با چالش مواجه بودیم. مثلاً مجبور بودیم برای انجام مسابقه تا کرمان با مینی بوس برویم و به قول بچه ها برای ما مینی بوس چارتر می کردند! در حال حاضر نیز در تیم شهدای جنگلده بازی می کنم و هفته گذشته موفق شدیم به مرحله نهایی مسابقات امید های کشور صعود کنیم و جزو هشت تیم نهایی شویم.

 بازی در این سطح به درس شما لطمه ای وارد نکرد؟

من همیشه در کنار ورزش به درس توجه ویژه داشتم و به توصیه پدر و مادرم که مشوق اصلی من در همه امورات هستند، با دقت گوش می کردم. در سال 93 کنکور شرکت کردم و در دانشگاه رشته دبیری الهیات پذیرفته شدم. در واقع درس ورزش هیچ منافاتی با هم ندارند و حتی می توان آنها را مکمل هم دانست. چون از قدیم گفته اند: عقل سالم در بدن سالم است.

نقش خانواده را در کسب موفقیت های ورزشی، درسی و قرآنی چگونه می بینید؟ بدون شک بخشی از موفقیت های زندگی ورزشی و غیر ورزشی را بعد از عنایات خداوند و حضرت ولی عصر(ع) مدیون پدر ، مادر و برادرم ایمان هستم که همواره و در همه احوال پشتیبان و حامی من بودند. من به دعای خیر پدر و مادر اعتقاد قلبی دارم و از خداوند برای پدر و مادرم طول عمر با برکت طلب دارم و همواره منتظر دعای خیرشان هستم.

قرآن در زندگی شما چه جایگاهی دارد؟

زندگی من با معنویت و قرآن عجین شده است و قرآن را چراغ روشنی بخش زندگی ام می دانم. من از دوران ابتدایی با ثبت نام در دار القران نور الثقلین زیر نظر اساتیدی چون حاج اصغر زنگانه و استاد محمدی به یادگیری قرآن پرداختم و در مراسمات مختلف به قرائت قرآن می پرداختم. در طول این سال در مسابقات قرآنی بسیاری شرکت کردم و در رشته های قرائت، تجوید، ترتیل، حفظ، تواشیح و مدیحه سرایی صاحب عناوین مختلف شدم. امسال هم در مرحله کشوری مسابقات قرانی در یزد شرکت داشتم. تاثیر قرآن در زندگی ام را به هیچ عنوان نمی توانم کتمان کنم و قرآن برای بنده یک راه روشن و مسیر هموار برای کسب موفقیت فراهم کرد.

سخن پایانی

داشتن هدف در زندگی باعث معنا بخشیدن به آن و کمال گرایی انسان می شود. در این مسیر پرداختن به ورزش و توجه به معنویات باعث می شوند ، زندگی انسان از مسیر یکنواختی و رزومرگی خارج و آرمانی و هدفدار طی شود. به همه جوانان و هم سن سالان خودم توصیه می کنم در کنار درس ، ورزش و توجه به اخلاق و معنویات همواره شکر گزار خداوند و قدردان زحمات والدین خود باشند. از مربیان قدیم و جدید خودم در عرصه قرآن و ورزش کمال تشکر را دارم و امید وارم در تمام مراحل زندگی موفق باشند.

گزارش : وحید حاج سعیدی